Udruženje novinara Srbije /UNS/, Strukovni sindikat Radio-televizije Srbije /RTS/ i Sindikat novinara Srbije /SINOS/ istakli su da je nakon četvrt vijeka od ubistva 16 medijskih radnika u NATO bombardovanju RTS-a krajnje vreme da za ovaj ratni zločin ove vojne alijanse odgovaraju nalogodavci i izvršitelji.
UNS, Strukovni sindikat RTS-a i SINOS poručuju da je NATO počinio ratni zločin i uveo praksu napada na medije u međunarodnim sukobima, a da uprkos tome niko iz NATO struktura nije odgovarao.
U izvještaju organizacije Amnesti internešenel iz 2000. godine navodi se da su snage NATO počinile ozbiljna kršenja zakona rata, što je dovelo do nezakonitog ubijanja civila, a među istaknutim slučajevima je i ubistvo 16 medijskih radnika RTS-a, koje je kvaliFikovano kao ratni zločin, saopštio je UNS.
“U trenutku bombardovanja u zgradi su radili tehničari i ostalo proizvodno osoblje. Procenjuje se da je u zgradi u trenutku napada radilo oko 120 civila. Najmanje 16 civila je ubijeno, a još 16 je ranjeno”, piše u izvještaju ove organizacije koja navodi i da je NATO pogodio metu koju je ciljao.
UNS podsjeća da je u izvještaju Amnesti internešnela naveden i citat nekadašnjeg britanskog premijera Tonija Blera koji je rekao da je RTS bombardovan i zato što je emitovao snimke stradanja civila, koje su preuzimali i zapadni mediji, što je “slabilo podršku ratu u okviru NATO alijanse”.
“Bili smo svjesni da će se te slike vratiti i da će postojati instinktivna simpatija za žrtve kampanje”, rekao je Bler za Bi-Bi-Si.
UNS podsjeća da izvještaj Amnesti internešenela ukazuje i na to da iz NATO-a nije bilo upozorenja da je “konkretan napad na centralu RTS-a neizbežan”. “Zvaničnici NATO-a u Briselu rekli su za Amnesti internešenel da nisu dali konkretno upozorenje jer bi to ugrozilo pilote”, piše u izvještaju.
Zgrada RTS-a pogođena je 23. aprila 1999. godine u 2.06 časova, i to je bio prvi slučaj da je medijska kuća proglašena legitimnim vojnim ciljem.
Međunarodna organizacija za ljudska prava “Hjuman rajts voč” 2000. godine je saopštila da nije bilo opravdanja za bombardovanje televizije.
U napadu NATO-a, u noći između 22. i 23. aprila, poginuli su Jelica Munitlak /27/, šminker, Ksenija Banković /27/, video-mikser, Darko Stoimenovski /25/, tehničar u razmjeni, i Nebojša Stojanović /26/, tehničar u masteru.
Poginuli su i Dragorad Dragojević /27/, radnik obezbjeđenja, Dragan Tasić /29/, električar, Aleksandar Deletić /30/, kamerman, Slaviša Stevanović /32/, tehničar, Siniša Medić /32/, dizajner programa, i Ivan Stukalo /33/, tehničar.
Poginuli su Dejan Marković /39/, radnik obezbjeđenja, Milan Joksimović /47/, radnik obezbjeđenja, Branislav Jovanović /50/, tehničar u masteru, Milovan Janković /59/, precizni mehaničar, Tomislav Mitrović /61/, režiser programa, i Slobodan Jontić /54/, monter.
Kao znak sjećanja na poginule u Tašmajdanskom parku, kod zgrade RTS-a i spomenika “Zašto?”, porodice i prijatelji stradalih i ove godine postaviće pitanje zašto su oni poginuli.
