Na današnji dan 1924. godine preminuo je veliki srpski pjesnik Aleksa Šantić, autor antologijskih pjesama među kojima su “Ostajte ovdje”, “Emina”, “Veče na školju”, “Ne vjeruj” i “Pretprazničko veče”.
Šantić je rođen 1868. godine u Mostaru, gdje je proveo većinu života.
Na početku svog pjesničkog stvaralaštva bio je pod uticajem srpskih pjesnika Branka Radičevića, Jovana Jovanovića Zmaja i Vojislava Ilića, ali je potom izgradio vlastiti pjesnički izraz, karakterističan po elegičnim i rodoljubivim motivima.
Najveću pjesničku zrelost Šantić je dostigao između 1905. i 1910. godine, kada su i nastale njegove najljepše pjesme.
Šantićeva poezija je puna snažnih emocija, ljubavne tuge, ali i bola i prkosa za socijalno i nacionalno obespravljen narod kojem je i sam pripadao.
Rodoljubiva poezija je poezija rodne grude i domaćeg ognjišta, a stihovi nekih od Šantićevih najpotresnijih pjesama govore o patnji onih koji zauvijek napuštaju otadžbinu i odlaze u tuđinu.
LJubavna poezija velikog srpskog pjesnika iz Mostara razvila se pod jakim uticajem sevdalinke.
Ambijent njegovih ljubavnih pjesama čine bašte, behari, hamami, šadrvani, a djevojke koje se pojavljaju u njegovim stihovima su skrivene ljepote, okićene đerdanima.
Bio je osnivač Srpskog pjevačkog društva “Gusle”, a potom je izabran za prvog potpredsjednika mostarskog pododbora “Prosvjete”. Šantić je pripadao mostarskom krugu književnika okupljenom oko lista “Zora”, koji je pokrenuo sa Jovanom Dučićem i Svetozarom Ćorovićem.
U Prvom svjetskom ratu austrougarske vlasti hapsile su Šantića kao istaknutog srpskog nacionalistu.
Za dopisnog člana Srpske kraljevske akademije izabran je 3. februara 1914. godine.
