Deset lica protiv kojih je podignuta optužnica u predmetu “Dobrovoljačka” optuženo je jer su u okviru svojih funkcija i ovlaštenja u vojnim, policijskim i civilnim strukturama podstrekivali, naredili i izvršili napad na nebranjenu mješovitu kolonu vojnika i civila zaposlenih u bivšoj JNA, koji su bili pod pratnjom mirovnih snaga UN, objavilo je Tužilaštvo BiH.
Ejup Ganić, Zaim Backović, Hamid Bahto, Hasan Efendić, Fikret Muslimović, Jusuf Pušina, Bakir Alispahić, Enes Bezdrob, Ismet Dahić i Mahir Žiška optuženi su da nisu spriječili ubistva i ranjavanje civila i vojnika, te da nisu kaznili izvršioce ubistava i ranjavanja, navodi se u optužnici koja je objavljena na zvaničnoj stranici Tužilaštva BiH.
Oni su, kako se navodi, optuženi da su mučili i nečovječno postupali prema zarobljenim vojnicima, te da su pomagali počiniocima nakon izvršenja zločina.
Optužnica se odnosi na događaje od 3. maja 1992. godine, na stradanje osam ubijenih žrtava sa utvrđenim identitetom, među kojima ima i civila i sanitetskog osoblja, ranjavanje 24 osobe, zarobljavanje više desetina vojnika i civila koji su mučeni i zlostavljani.
Ganić je optužen jer je postupio suprotno odluci Predsjedništva BiH, kojom je bio definisan dogovor mirne evakuacije i u više navrata se protivio mirnoj evakuaciji.
On je, kao tadašnji član Predsjedništva BiH, koristio autorit koji je imao na rukovodeći kadar štaba Teritorijalne odbrane /TO/ RBiH.
Backović, koji je bio član Operativnog centra štaba TO RBiH, nadređen svim pripadnicima i jedinicama TO izdao je putem radio-veze naređenje za napad na kolonu i zarobljavanje svih lica u koloni.
U optužnici se navodi da je Backović znao i bio svjestan da može doći do ubistava.
Kolona je prvo presječena, a potom je ubijeno osam lica, među kojima je bilo i civila i sanitetskog osoblja, ranjene 24 osobe, a zarobljeno više desetina vojnika i civila koji su mučeni i zlostavljani.
Bahto Hamid, kao komandant Opštinskog štaba TO Stari Grad je nakon Backovićeve protivpravne naredbe, naredio zaustavljanje i napad.
U optužnici se navodi da su u Bahtinom prisustvu žrtve ubijene, zarobljene i mučene na način da su u predjelu glave i leđa udarane kundakom od puške, šakama, nogama i opasačim, te da je on sve to prećutno odobrio i podržao.
Optužnica Efendića, koji je tada bio komandant Republičkog štaba TO RBiH, između ostalog tereti jer prilikom saslušanja zarobljenika, koji su boravili u zgradi “FIS”, nije spriječio zlostavljanja, nego ih je i sam nazivao pogrdnim imenima, psujući im “četničku majku”, uz prijetnje da im nema spasa.
Muslimović je optužen što kao načelnik organa bezbjednosti nije preduzeo korake iz svoje nadležnosti da identifikuje počinioce ubistava, ranjavanja i nečovječnih postupanja.
Pušina i Alispahić, koji su u to vrijeme bili rukovodeći radnici MUP-a nisu preduzeli korake iz svoje nadležnosti, koje su bili dužni preduzeti na osnovu tada važećeg Zakona o krivičnom postupku i Zakona o unutrašnjim poslovima, da spriječe izvršenje krivičnih djela niti su preduzeli bilo kakve korake na identifikaciji izvršilaca, obezbjeđenju lica mjesta izvršenih krivičnih djela, prikupljanju dokaza i podnošenju krivičnih prijava nadležnom tužilaštvu.
Alispahić je propustio i da organizuje vršenje uviđaja nakon izvršenih ubistava, ranjavanja i nečovječnih postupanja.
Optužnica Bezdroba i Dahića, koji su tada bili načelnik, odnosno komandir Stanice javne bezbjednosti Stari Grad, tereti da su propustili da obezbijede dokaze i identifikuju izvršioce, te da obezbijede lice mjesta ubistava i ranjavanja, zbog čega su tijela pojedinih ubijenih ostala na mjestu ubistva, te da je tijelo jednog pukovnika odneseno i ekshumirano na Zlatištu tek 1999. godine.
Oni su optuženi i što nisu u dnevniku staničnih aktivnosti uopšte evidentirali događaj od tog dana.
Žiško Mahir, kao načelnik Biroa za istraživanje ratnih zločina optužen je što zlostavljao zarobljenike prilikom ispitivanja.
Sud BiH potvrdio je 12. maja, u cjelosti optužnicu Tužilaštva BiH u predmetu “Dobrovoljačka”.
U Dobrovoljačkoj ulici u Sarajevu pripadnici “Zelenih beretki” i Teritorijalne odbrane BiH su, prema naredbama člana Predsjedništva BiH Ejupa Ganića, 1992. godine napale kolonu vozila JNA koja je, prema dogovoru Alije Izetbegovića i Unprofora, napuštala tadašnju Drugu vojnu oblast.
Za samo nekoliko dana mučki su ubijena 42 pripadnika JNA, 71 je ranjen, dok ih je 207 zarobljeno.
