Učestvovanjem na liturgiji, slušanjem riječi Božije i pričešćem, vjernici postaju duhonosci i hristonosci, zaodjenuti blagodaću Duha Svetoga, a odlaskom iz hrama liturgija se ne završava, već se nastavlja svjedočenjem božanskog života kroz podvige, vrline i poštovanje zapovijesti, poručio je profesor Bogoslovskog fakulteta u Foči protojerej-stavrofor Nenad Tupeša, koji je u porti Svetosavskog hrama održao predavanje pod nazivom “Hrišćanski život poslije liturgije”.
Učestvovanje u liturgiji je učestvovanje u božanskom životu, blagodatnim dejstvom Duha svetoga, koji nas sabira u hram, istakao je Tupeša, i u tom učestvovanju u božanskom životu u punoći se ostvaruje se sjedinjenje sa Hristom.
Prema njegovim riječima, liturgija je izvor osvećenja i kada se vjernik napije vode sa tog izvora tada postaje aktivni hrišćani.
“Pitanje je koliko smo aktivirani, koliko pijemo žive vode koju nam Hristos nudi, a to je ona voda koja izvire iz evharistijske čaše na Svetom prestolu i zato liturgija nije stvar samo klira ili sveštenika, kako većina ljudi misli. Sama riječ liturgija znači javno djelo, to nije nešto skriveno, rezervisano za nekakav krug ljudi, nego javno djelo naroda Božijeg koji se sabira sa ciljem da postanu pričasnici vječnoga života”, rekao je Tupeša.
Cilj hrišćanskog života, napomenuo je on, je zadobijanje blagodatnih darova Duha Svetoga i kada čovjek prebiva u blagodati Duha svetoga svaka nevolja i svako iskušenje se premosti.
Profesor liturgike je poručio da se, kada vjernik ode iz hrama, liturgija ne završava, zato što je ona trajna kategorija, ne počinje i ne završava se – ona traje, ona je kontinuitet hrišćanskog života.
“Važno je da znamo da liturgija ne prestaje sa otpustom liturgijskim i sa molitvom `U miru iziđimo`, nego da se nastavlja i poslije liturgije, odnosno da je cijeli hrišćanski život zapravo jedna neprekidna liturgija, to bi bio idelan stil i način življenja hrišćana – da neprekidno žive liturgijski, i onda kada su fizički u hramu na liturgiji, ali i onda kada svjedoče tajnu liturgije, van hrama u svom porodičnom životu i u životu u društvu, vodeći računa o opasnostima današnjeg vremena i svijeta, koji je svijet informacionih tehnologija, gdje pretjeran individualizam može da razvodnjava i utiče na hrišćanski život ljudi, koji se trude, ali ih sva ta iskušenja ipak odvode na neku drugu stranu”, kaže Tupeša.
Življenje liturgije je, pojašnjava on, zapravo svjedočenje tajne Hrista koji se otkriva u liturgiji i ključ ljudskog života je da ohristovljenost kroz učešće u božanskom životu – kroz podvig i vrline, kroz vršenje zapovijesti i kroz učešće u liturgiji i pričešće njegovim tijelom i krvlju.
“Ne bi trebalo da se dešava da izađemo duhovno isti kao što smo ušli u hram, nego da smo preobraženi, preobraćenog i uma i srca, zaodjenuti u blagodat Duha Svetoga koja će biti svjedočena svima onima koji se sa nama druže, koji sa nama opšte poslije Svete liturgije”, rekao je Tupeša.
Crkvu – tijelo Hristovo konstituišu vjernici postajući njeni članovi svetom tajnom krštenja, ali je opasnost, upozorio je Tupeša, kada onaj koji sebe naziva hrišćaninom ostaje posmatrač Crkve spolja i ne samo posmatrač, nego i njen oštar kritičar, pa umjesto da ljudi žive hrišćanski, postaju kritičari i to ne radi ispravljanja, nego je to samo kritika radi kritike.
Iz Hrama Svetog Save poručili su da su ovim predavanjem najavili još jednu veoma važnu fazu u životu ovog hrama – a to je freskopisanje, koje će početi iduće sedmice.
