Jer tada, pre ravno 600 godina, Beograd je prvi put postao prestonica Srbije.
U to vreme gospodar Srbije bio je despot Stefan, sin kneza Lazara. Tražeći, zbog opasnosti sa juga, mesto za glavni grad svoje države što dalje na severu, veštim diplomatskim pregovorima uspeo je da od Ugara dobije Beograd i da od prilično zapustelog i urušenog naselja u kratkom periodu od svega 23 godine izgradi potpuno nov i blistav grad.
U svojoj povelji izdatoj u samom gradu despot kaže: „Nađoh najkrasnije mesto od davnina, preveliki grad Beograd koji je po slučaju razrušen i zapusteo, sazdah njega i posvetih Presvetoj Bogorodici.“
Kao obrazovan i profinjen čovek, pisac najlepših redova stare srpske književnosti, strastveni čitalac i posednik biblioteke, despot Stefan je prvenstveno želeo da od Beograda stvori ekonomsko, kulturno i crkveno središte zemlje. Mnogim značajnim povlasticama zapisanim u svečanoj povelji koja je imala zlatan pečat sa slikom grada, despot Stefan je privukao brojne trgovce, zanatlije i druge stanovnike, kako iz svoje zemlje, tako i strance. Da bi svim doseljenicima i gostima omogućio bezbedan boravak u gradu, despot je po zaposedanju Beograda prvo obnovio stara utvrđenja, odbrambene kule i bedeme.
Utvrdivši zidine, Stefan je zatim izgradio gornji grad i, kao posebnu celinu, unutrašnji grad sa kompleksom dvora zaštićenog moćnom kulom nazvanom Nebojša i vratima sa pokretnim mostom. Tu je stanovao sam despot, njegova rodbina i vlastela. Ali, glavni život odvijao se u donjem gradu gde je zamah trgovine i zanatstva, zahvaljujući despotovim povlasticama, bio toliko silan da se grad desetostruko uvećao tako da je morao biti neplanirano doziđivan. Osim srpskih trgovaca, despotovih podanika Beograd su ponajviše naseljavali i posećivali Dubrovčani i Ugari, a u nešto manjem broju Francuzi, Italijani, Mlečani i ostali. Današnjim rečnikom moglo bi se zaključiti da je, između ostalog, Beograd u vreme despota Stefana bio prilično razvijeno turističko mesto i da se dolazilo u šoping, a ponuda na beogradskoj tržnici bila je bogata i raznovrsna. Najviše su se izvozile rude: olovo, bakar, živa i plemeniti metali srebro i zlato, zatim kože, vosak i sir. Uvozili su se so, začini, slatkiši, skupocene tkanine, odeća, nakit i biseri.
To znači da je kupovna moć Beograđana i Beograđanki bila na visokom nivou čim je vladala tolika potražnja za luksuznom robom. U tako bogato naseljenom gradu nalazilo se crkveno središte srpske države – stolica beogradskog mitropolita, eksharha sviju srpskih zemalja. Za te potrebe despot gradi mitropolitsku crkvu Uspenije Prečiste Vladičice na istočnoj strani grada u prostranom vrtu ukrašenom svakim nasadima. Pored ove bilo je još nekoliko crkava, pa čak i katolička episkopija koju su koristili stranci. Ovakav razvoj Beograd je dostigao zahvaljujući mirnom razdoblju koje je svojom veštom i mudrom politikom obezbedio despot Stefan tako da moćne kule i silne zidine nisu morale da služe za odbranu od neprijatelja.
Putnici sa svih strana, sa istoka i sa zapada, sa severa i juga, mogli su bezbedno da posete prestonicu Srbije. Beograd ih je srdačno primao i ostajao im u lepoj uspomeni. Beograd je i danas takav, gostoljubiv i srdačan i zato posetite Beograd, grad koji je pre šest stotina godina prvi put postao prestonica Srbije i do danas ostao njeno kulturno, ekonomsko i turističko središte.
3d animacija, proizvodnja – Turistička organizacija Beograda:
