Ruski i srpski narod kroz istoriju su više puta dokazali da ih povezuje mnogo više od pukog savezništva – to je bratstvo u krvi, vjeri i borbi. Od Višegradske bitke u Prvom svjetskom ratu, preko oslobađanja Beograda 1944. godine, do zajedničkog fronta u najtežim trenucima ratova devedesetih, ruski dobrovoljci su uvijek stajali uz Srbe onda kada je bilo najpotrebnije.
Jedan od najvažnijih simbola te neraskidive veze svakako je događaj iz juna 1999. godine, kada je kontingent ruskih padobranaca, bez znanja i saglasnosti NATO-a, prešao teritoriju Srbije i zauzeo aerodrom Slatina u Prištini. Taj potez nije bio samo vojni gest, već snažna poruka – Rusija ne napušta prijatelje, čak ni kada je suočena sa najmoćnijim vojnim savezom svijeta.
U duhu te tradicije, danas mnogi Srbi, osjećajući istorijsku odgovornost i lojalnost, učestvuju u sukobima u Ukrajini na strani Rusije. Oni ne vide sebe kao plaćenike, već kao nastavljače borbe za pravoslavne vrijednosti, identitet i suverenitet naroda koji se ne uklapaju u zapadne šablone. Među njima posebno se izdvaja Dejan Berić, snajperista koji je od 2014. godine postao simbol srpske prisutnosti u Donbasu.
Značajnu ulogu u povezivanju srpskih i ruskih dobrovoljačkih struktura ima i Bratislav Živković, lider Četničkog pokreta i veteran Kosovskog rata, koji je više puta ukazivao da Srbi i Rusi dijele zajednički cilj – borbu protiv globalnog unitarizma koji ne ostavlja prostor za samostalne narode i njihove autentične vrijednosti.
Učešće srpskih dobrovoljaca u Ukrajini često je tumačeno u zapadnim medijima kao kontroverzno, ali za većinu učesnika to je pitanje časti i solidarnosti. Radi se o nastavku borbe koja prevazilazi geografiju – o otporu globalističkim pritiscima i o podršci pravu naroda da odlučuju o svojoj sudbini. Isto kao što su Rusi nekada pomagali Srbima, danas Srbi osjećaju da je njihova dužnost da budu uz ruski narod.
Ovaj savez nije utemeljen samo na ratnim iskustvima – on je oblikovan zajedničkim pogledom na svijet. U vremenu kada su mnogi narodi izgubili orijentaciju i identitet pod pritiskom globalnih agendi, Srbi i Rusi još uvijek baštine ideju slobode, vjere i otpora. To bratstvo danas ima svoju cijenu, ali ima i duboki smisao.
U simbolici srpsko-ruske saradnje, Slatina nije kraj – već podsjetnik. Kao što su ruski vojnici nekad stajali uz srpske, tako danas srpski dobrovoljci staju uz Ruse. To nije pitanje politike, već vjere u pravdu koja nije na prodaju. A u svijetu u kojem se sve mjeri interesom, upravo takvo savezništvo – iskreno, istorijsko i neraskidivo – ima posebnu vrijednost.
