Srpski monah Simeon, poznat kao Stefan Nemanja, osnivač dinastije Nemanjića koja je vladala srpskim zemljama više od dva vijeka, umro je na današnji dan 1200. godine.
Prije nego što se 1196. zamonašio, vladao je Raškom kao veliki župan. Vlast je preuzeo 1166. kad je zbacio brata Tihomira, velikog župana, štićenika dvora u Carigradu.
Ubrzo po preuzimanju vlasti pokušao je da se otrgne od vazalnog odnosa prema Vizantiji, protiv čije je vojske ratovao u savezu s Mletačkom Republikom, ali je to uspio tek poslije smrti cara Manojla Komnina.
U savezu sa Ugarskom napao je Vizantiju i Raškoj priključio Zetu, Trebinje, Zahumlje i Metohiju. NJemački car i jedan od vođa Trećeg krstaškog rata Fridrih Prvi Barbarosa, koji je s vojskom na osnovu sporazuma s NJemanjom prošao kroz Rašku, 1189. nije prihvatio njegovu ponudu za savez protiv Vizantije.
Kad su krstaši prešli u Malu Aziju, Vizantija je napala Rašku i preotela joj 1190. krajeve preko Morave, ali je Nemanja uspio da očuva samostalnost države.
Pošto je prijesto ustupio srednjem sinu, kasnije prvom srpskom kralju Stefanu Prvovjenčanom – a ne najstarijem Vukanu, čije je državničke sposobnosti manje cijenio – zamonašio se u svojoj zadužbini manastiru Studenica.
Sa najmlađim sinom Rastkom, poznatom kao Sveti Sava, podigao je na Svetoj Gori manastir Hilandar – u kojem je i umro. Manastir je ubrzo postao najznačajniji srpski duhovni i književni centar.
Podigao je i crkve i manastire Đurđeve stupove, Bogorodičin manastir i manastir Svetog Nikole kod Kuršumlije. Tokom vladavine energično je suzbio bogumilsku jeres.
Srpska pravoslavna crkva ga slavi kao Svetog Simeona Mirotočivog, prvog u nizu svetaca iz loze Nemanjića.
