Reditelj Emir Kusturica oglasio se povodom smrti bosanskohercegovačkog glumca i pisca Josipa Pejakovića, koji je preminuo u petak u 78. godini.
Kusturica je izrazio žaljenje zbog smrti prijatelja.
“Iako se dugo nismo videli, patili smo od iste boljke, izgubili tlo pod nogama kada je nestala država u kojoj smo nastali. Sve što se učitalo u poslednjih nekoliko decenija ravno je muci sa vremenom. Nesnalaženje sa novim pravilima, gubeći tlo pod nogama, ponekad bi dreknuli upozoravajući, dernjali se onim istim glasovima koje smo izgovarali kada je bilo jasno da Jugoslavije nikada više neće biti. Bez obzira na tumačenja i sklonosti razvijene tokom poslednjih trideset godina, šta god ko mislio, kako god gledao na budućnost republika bivše Jugoslavije, stanje je došlo do potrebe za dezinfekcijom, kako bi ih sada već pokojni Pejaković, jednom prilikom, nazvao šest novonastalih septičkih jama.
Zauvek će ostati slika hrabrog, pismenog, naočitog čoveka, pobunjenog građanina zgađenog nad lažima onih koji su stvarali, navodno, građansko društvo, pred njegovim očima gradili zajednicu u kojoj nije bilo mesta za internacionalce kao što je bio on – Josip Pejaković – moj drug”, stoji u pismu Emira Kusturice povodom smrti Josipa Pejakovića.
Josip Pejaković rođen je u Travniku 1948, gdje je pohađao osnovno i srednje obrazovanje. U Sarajevu je završio Dramski studio u klasi Kaće Dorić i Josipa Lešića. Diplomirao je ulogom Tuzenbaha u predstavi “Tri sestre” Čehova i ulogom Filtosa u “Koncertu u jajetu Arabala” u režiji Kaće Dorić.
Ostvario je preko 50 premijernih uloga u Narodnom pozorištu Sarajevo, filmovima Ljudski faktor, Kuća pored puta, desetak monodrama. Značajne uloge u predstavama: “Kome zvono zvoni”, “Kuća oplakana”, “Višnjik”, “Braća Karamazovi”, “Tri sestre”, “Woyczek”, “Sprovod u Terezienburgu”, “Veliki vezir”, “Hasanaginica”, “Princip Gavrilo”, “Omer–paša Latas”, “Julije Cezar”, “Fistikovi šejtanluci”, “Kralj Lear”, “Legenda o Ali-paši”, “Dugo putovanje u noć”, “Hamlet u selu Mrduša Donja ili Hamlet zna što narod ne zna”, “Divlje meso”…
U svojoj plodnoj umjetničkoj karijeri kreirao je veliki broj uloga, a dobitnik je i brojnih nagrada počev od Šestoaprilske nagrada Grada Sarajeva 1974, potom nagrade ZAVNOBIH-a za životno djelo 1991, kao i nagrade Udruženja dramskih umjetnika BiH.
Napisao je i nekoliko monodrama i filmskih scenarija od kojih su najznačajniji: “Oj živote”, “On meni nema Bosne”, “Ljudski faktor”, “Kuća pored puta”.
Od 2001. do 2003. godine obavljao je dužnost direktora Drame NPS.
Jedno vrijeme je bio pevač travničke rok grupe Veziri. Poslije ga je zamijenio Seid Memić Vajta. Nakon toga se posvetio glumi. Odigrao je nekoliko uloga u amaterskom pozorištu u Travniku, a poslije je otišao u Sarajevo, gdje je ubrzo postao omiljen kod publike i kritičara.
U maju 2022. godine objavio je i najnoviju knjigu pod nazivom Sevdalinka, a zajedno sa Rambom Amadeusom podnio je kandidaturu u UNESCO sa predlogom da sevdalinka postane nematerijalna svjetska kulturna baština.
